Το κοινωνικό μυθιστόρημα ‘Το γράμμα που δεν διαβάστηκε ποτέ’ αναφέρεται σε τρεις παράλληλες ιστορίες, φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους που συνδέονται όμως με έναν αριστοτεχνικό τρόπο. Το βιβλίο ξεκινάει με ένα περιστατικό στο πεδίο της μάχης, που γίνεται η αφορμή να ξετυλιχτούν ιστορίες με πολλούς πρωταγωνιστές. Η μοίρα θέλησε όλοι αυτοί να συνδεθούν μεταξύ τους με τραγικό τρόπο, μέσα από εξαντλητικές περιπέτειες, απίστευτες ταλαιπωρίες και ταπεινώσεις.
Ήταν αρκετό αυτό το περιστατικό για να πλέξει ο συγγραφέας το πολύτιμο ύφασμα των γεγονότων που δίνουν την υπόθεση στο έργο.
Οι ήρωες του βιβλίου ζώντας σε μια εποχή ταραγμένη και δύσκολη όπου τη χώρα συγκλονίζουν τα γεγονότα του Α Παγκοσμίου Πολέμου, της Μικρασιατικής Καταστροφής, και της πολιτικής αστάθειας που ακολούθησε, κινούνται ανερμάτιστοι ανάμεσα στο καλό και στο κακό, τιμωρούνται για τις λανθασμένες επιλογές τους και ρίχνονται σε αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιουργούν ή πληγώνονται και υποφέρουν χωρίς να φταίνε, στην προσπάθεια να αλλάξουν τη μοίρα τους. Κι εδώ βρίσκεται η τραγικότητά τους.
Περιγράφονται συχνά με ρεαλισμό περιστατικά παρμένα από τη σκληρή ζωή των λαϊκών τάξεων και των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας. Σκηνές ρεαλιστικές, βίαιες, απάνθρωπες αλλά και άλλες σπάνιες γεμάτες αισθήματα και ανθρωπιά.
Μέσα στις 430 σελίδες του βιβλίου εξαίρεται η ανθρωπιά και η καλοσύνη, αλλά και η δύναμη να αντιπαλεύει κανείς τις αντιξοότητες της ζωής, όταν αυτές εμποδίζουν το όμορφο και το υψηλό. Και αυτό είναι νομίζω ό,τι κατά βάση θέλει να μας πει ο συγγραφέας. Ο αναγνώστης του βιβλίου μέσα του βρίσκει τα δικά του στοιχεία, αισθάνεται έντονα συναισθήματα, αντίθετα πολλές φορές μεταξύ τους κι αναζητά τη δική του κάθαρση και τη λύτρωση των ηρώων που ταλαιπωρούνται από την άδικη μοίρα
Στο τέλος όλα μπαίνουν στη θέση τους και ακολουθούν τη φυσική φορά: τη δικαίωση απ’ τη μια και την τιμωρία από την άλλη.
Στο έργο υπάρχει μια ευχέρεια και μια ομαλότητα στην αφήγηση, ένας αφηγηματικός λόγος ζωντανός, γοργός, με άμεση ενέργεια και πηγαία συγκίνηση, που κάνουν ευχάριστη την ανάγνωσή του. Οι περιγραφές των συμβάντων και των τόπων, παραστατικά ζωντανές και επιβλητικές. Οι διάλογοι δυνατοί, περιεκτικοί, ουσιώδεις και φιλοσοφημένοι. Σε αυτό βοηθάει η γλωσσική ευχέρεια του συγγραφέα, οι περιγραφικοί του τρόποι, η δυναμική εικονοποιία του, ο σαφής και δωρικός μικροπερίοδος λόγος και η εξοικείωση του με τις διάφορες τεχνικές γραφής.
Ο Γιώργος Πολίτης έχει συναίσθηση της ιστορίας. Σέβεται τη μαρτυρία και τα υποκείμενα του παρελθόντος. Προσπαθεί με επιτυχία να δώσει μια ιδέα της εποχής και να αναστήσει παραστατικά το κοινωνικό περιβάλλον και το πετυχαίνει με τρόπο συνθετικό, με παιχνίδισμα και με ζωντανή και άμεση συσχέτιση και αντιστοιχία περιστατικών και αντιδράσεων.
Σε γενικές γραμμές το ‘Γράμμα που δεν διαβάστηκε ποτέ’ είναι πολύ καλογραμμένο βιβλίο, που θίγει πολλά θέματα και περιέχει ωραία και αληθινά συναισθήματα.
Μιχάλης Καλλαράς
Φιλόλογος
[email protected]
Ήταν αρκετό αυτό το περιστατικό για να πλέξει ο συγγραφέας το πολύτιμο ύφασμα των γεγονότων που δίνουν την υπόθεση στο έργο.
Οι ήρωες του βιβλίου ζώντας σε μια εποχή ταραγμένη και δύσκολη όπου τη χώρα συγκλονίζουν τα γεγονότα του Α Παγκοσμίου Πολέμου, της Μικρασιατικής Καταστροφής, και της πολιτικής αστάθειας που ακολούθησε, κινούνται ανερμάτιστοι ανάμεσα στο καλό και στο κακό, τιμωρούνται για τις λανθασμένες επιλογές τους και ρίχνονται σε αδιέξοδα που οι ίδιοι δημιουργούν ή πληγώνονται και υποφέρουν χωρίς να φταίνε, στην προσπάθεια να αλλάξουν τη μοίρα τους. Κι εδώ βρίσκεται η τραγικότητά τους.
Περιγράφονται συχνά με ρεαλισμό περιστατικά παρμένα από τη σκληρή ζωή των λαϊκών τάξεων και των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας. Σκηνές ρεαλιστικές, βίαιες, απάνθρωπες αλλά και άλλες σπάνιες γεμάτες αισθήματα και ανθρωπιά.
Μέσα στις 430 σελίδες του βιβλίου εξαίρεται η ανθρωπιά και η καλοσύνη, αλλά και η δύναμη να αντιπαλεύει κανείς τις αντιξοότητες της ζωής, όταν αυτές εμποδίζουν το όμορφο και το υψηλό. Και αυτό είναι νομίζω ό,τι κατά βάση θέλει να μας πει ο συγγραφέας. Ο αναγνώστης του βιβλίου μέσα του βρίσκει τα δικά του στοιχεία, αισθάνεται έντονα συναισθήματα, αντίθετα πολλές φορές μεταξύ τους κι αναζητά τη δική του κάθαρση και τη λύτρωση των ηρώων που ταλαιπωρούνται από την άδικη μοίρα
Στο τέλος όλα μπαίνουν στη θέση τους και ακολουθούν τη φυσική φορά: τη δικαίωση απ’ τη μια και την τιμωρία από την άλλη.
Στο έργο υπάρχει μια ευχέρεια και μια ομαλότητα στην αφήγηση, ένας αφηγηματικός λόγος ζωντανός, γοργός, με άμεση ενέργεια και πηγαία συγκίνηση, που κάνουν ευχάριστη την ανάγνωσή του. Οι περιγραφές των συμβάντων και των τόπων, παραστατικά ζωντανές και επιβλητικές. Οι διάλογοι δυνατοί, περιεκτικοί, ουσιώδεις και φιλοσοφημένοι. Σε αυτό βοηθάει η γλωσσική ευχέρεια του συγγραφέα, οι περιγραφικοί του τρόποι, η δυναμική εικονοποιία του, ο σαφής και δωρικός μικροπερίοδος λόγος και η εξοικείωση του με τις διάφορες τεχνικές γραφής.
Ο Γιώργος Πολίτης έχει συναίσθηση της ιστορίας. Σέβεται τη μαρτυρία και τα υποκείμενα του παρελθόντος. Προσπαθεί με επιτυχία να δώσει μια ιδέα της εποχής και να αναστήσει παραστατικά το κοινωνικό περιβάλλον και το πετυχαίνει με τρόπο συνθετικό, με παιχνίδισμα και με ζωντανή και άμεση συσχέτιση και αντιστοιχία περιστατικών και αντιδράσεων.
Σε γενικές γραμμές το ‘Γράμμα που δεν διαβάστηκε ποτέ’ είναι πολύ καλογραμμένο βιβλίο, που θίγει πολλά θέματα και περιέχει ωραία και αληθινά συναισθήματα.
Μιχάλης Καλλαράς
Φιλόλογος
[email protected]