Ανταπόκριση θεατρικής παράστασης: Κορίτσι διαμάντι
Πληροφοριακά Στοιχεία
Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 16 Μαΐου 2019 02:07
Παρακολουθήσαμε το θεατρικό μονόλογο «Το κορίτσι διαμάντι» του Γιώργου Σ. Πολίτη, σε σκηνοθεσία της Ελένης Μιχελή, με ερμηνεύτρια τη Σάρα Τερζή. Η παράσταση δόθηκε στο πλαίσιο του 1ου φεστιβάλ θεατρικού μονολόγου στο θέατρο Παραμυθίας. Μια ιδέα πρωτότυπη, η οποία δίνει την ευκαιρία σε νέους ηθοποιούς, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, να εκφραστούν και τη δυνατότητα μιας ενδεχόμενης μελλοντικής συνεργασίας στις θεατρικές παραγωγές της Anasa Art.
Ένα κείμενο έντονο και συναισθηματικά φορτισμένο, ύμνος για τους ανθρώπους που γεννιούνται με το «προνόμιο της ανοχής», της τυφλής υπακοής και της βουβής παραίτησης. Μια γυναίκα στα όρια της απελπισίας, της μοναξιάς και της απογοήτευσης, κρέμεται σε μια ταράτσα, έτοιμη να δώσει τέλος στη ζωή της. Λίγο πριν κατεβάσει την αυλαία της για πάντα, η Αγγέλα αφήνεται σε ένα οδοιπορικό με θύμισες. Οι αναμνήσεις της μαχαίρια, σκοτεινά μονοπάτια πόνου.
Όλη της η ζωή μια προσμονή, να αγαπήσει, να αγαπηθεί. Πρώτα μια κρυφή αγωνία, μια λαχτάρα για την αποδοχή της μάνας. Μια μάχη, που παρά τις όποιες μεμονωμένες μικρές επαναστάσεις της, δεν την κέρδισε ποτέ ολοκληρωτικά. Έπειτα ο έρωτας. Βιαστικός, ιδρωμένος, λίγος, Μια ζωή να στηρίζεται σε μυστικά, σε ψέματα και απαντήσεις σε ερωτήματα που έφτασαν αργά.
Κάποιους ανθρώπους τους επιλέγει η μοίρα τους, πριν προλάβουν οι ίδιοι να αντιδράσουν. Και η Αγγέλα εκπαιδεύτηκε να είναι ένα κορίτσι «διαμάντι», υπάκουο και στοργικό. Εκπαιδεύτηκε το δίχως άλλο να ανέχεται, να αντέχει και να γίνεται μάρτυρας σιωπηλός στο δρόμο της ζωής της. Το νήμα θα προσπαθήσει να το κόψει ως επιλογή, μια επιλογή αυτόνομη, δική της. Ή μήπως όχι; Η μάνα της ακόμα την χρειάζεται και η ίδια έχει συνηθίσει να υποτάσσεται. Ένα έργο αποδοχής των χρόνιων δεσμών που συντάσσουν αυτό που κομψά αναφέρουμε ως «χαρακτήρα».
Το κείμενο ήταν πλούσιο σε γλωσσική έκφραση, αρκετά έντονο, γεμάτο συναισθηματικές εναλλαγές. Η υπόθεση σε καθοδηγούσε σταδιακά προς την κορύφωση, χωρίς όμως να προσφέρει κάθαρση στο κοινό, αφήνοντάς του μια γλυκόπικρη γεύση και ένα παγωμένο χαμόγελο. Το σκηνικό μια ταράτσα παλιάς εποχής, με απλωμένα ρούχα, να στεγνώνουν και αυτά μαζί με τις αναμνήσεις και τα δάκρυα. Κάθε φόρεμα μια ιστορία, κάθε μαντίλι ένας στεναγμός. Σκηνοθετικά στηρίχτηκε στην ερμηνεία της ηθοποιού, δημιουργώντας μια παράσταση προσώπου παρά καταστάσεων.
Η Σάρα Τερζή κατάφερε με την ερμηνεία της να αποδώσει εις βάθος και όχι επιδερμικά την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της Αγγέλας. Άλλοτε θυμωμένη, άλλοτε καταβεβλημένη, άλλοτε με χιούμορ και θεατρικότητα, μας μετέφερε όλο το εύρος των συναισθηματικών της μεταπτώσεων. Υπέροχη ως σκηνική παρουσία, κάνει τη σκηνή να φαντάζει ως ο φυσικός της χώρος. Κατά τη διάρκεια της παράστασης εξελίχθηκε και η ίδια μαζί με το ρόλο της, δημιουργώντας μας την αίσθηση ότι αγαπάει το θέατρο και καταθέτει την ψυχή της. Σίγουρα στο μέλλον έχει να δώσει ακόμα περισσότερα κομμάτια του εαυτού της.
Ευχόμαστε από καρδιάς να συνεχίσει να υφίσταται το συγκεκριμένο φεστιβάλ, όπως και να γίνονται και άλλες τέτοιες κινήσεις. Είναι υπέροχο να συναντάς ανθρώπους που δουλεύουν με μεράκι απλά καθοδηγούμενοι από το πάθος τους. Είναι υπέροχο να έρχεσαι σε επαφή με ένα θέατρο ειλικρινές και αυθεντικό.
Χάρις Μολυβιάτη
Θεατρικός μονόλογος
«Το κορίτσι Διαμάντι» του Γιώργου Σ. Πολίτη
Σκηνοθεσία-μουσική επιλογή της Ελένης Μιχελή
Πηγή:
www.noizy.gr/cinema-theatre/theatre-reviews/antapokrisi-to-koritsi-diamanti
Πληροφοριακά Στοιχεία
Κατηγορία: Θεατρικές Παραστάσεις
Δημοσιεύθηκε : Πέμπτη, 16 Μαΐου 2019 02:07
Παρακολουθήσαμε το θεατρικό μονόλογο «Το κορίτσι διαμάντι» του Γιώργου Σ. Πολίτη, σε σκηνοθεσία της Ελένης Μιχελή, με ερμηνεύτρια τη Σάρα Τερζή. Η παράσταση δόθηκε στο πλαίσιο του 1ου φεστιβάλ θεατρικού μονολόγου στο θέατρο Παραμυθίας. Μια ιδέα πρωτότυπη, η οποία δίνει την ευκαιρία σε νέους ηθοποιούς, ερασιτέχνες και επαγγελματίες, να εκφραστούν και τη δυνατότητα μιας ενδεχόμενης μελλοντικής συνεργασίας στις θεατρικές παραγωγές της Anasa Art.
Ένα κείμενο έντονο και συναισθηματικά φορτισμένο, ύμνος για τους ανθρώπους που γεννιούνται με το «προνόμιο της ανοχής», της τυφλής υπακοής και της βουβής παραίτησης. Μια γυναίκα στα όρια της απελπισίας, της μοναξιάς και της απογοήτευσης, κρέμεται σε μια ταράτσα, έτοιμη να δώσει τέλος στη ζωή της. Λίγο πριν κατεβάσει την αυλαία της για πάντα, η Αγγέλα αφήνεται σε ένα οδοιπορικό με θύμισες. Οι αναμνήσεις της μαχαίρια, σκοτεινά μονοπάτια πόνου.
Όλη της η ζωή μια προσμονή, να αγαπήσει, να αγαπηθεί. Πρώτα μια κρυφή αγωνία, μια λαχτάρα για την αποδοχή της μάνας. Μια μάχη, που παρά τις όποιες μεμονωμένες μικρές επαναστάσεις της, δεν την κέρδισε ποτέ ολοκληρωτικά. Έπειτα ο έρωτας. Βιαστικός, ιδρωμένος, λίγος, Μια ζωή να στηρίζεται σε μυστικά, σε ψέματα και απαντήσεις σε ερωτήματα που έφτασαν αργά.
Κάποιους ανθρώπους τους επιλέγει η μοίρα τους, πριν προλάβουν οι ίδιοι να αντιδράσουν. Και η Αγγέλα εκπαιδεύτηκε να είναι ένα κορίτσι «διαμάντι», υπάκουο και στοργικό. Εκπαιδεύτηκε το δίχως άλλο να ανέχεται, να αντέχει και να γίνεται μάρτυρας σιωπηλός στο δρόμο της ζωής της. Το νήμα θα προσπαθήσει να το κόψει ως επιλογή, μια επιλογή αυτόνομη, δική της. Ή μήπως όχι; Η μάνα της ακόμα την χρειάζεται και η ίδια έχει συνηθίσει να υποτάσσεται. Ένα έργο αποδοχής των χρόνιων δεσμών που συντάσσουν αυτό που κομψά αναφέρουμε ως «χαρακτήρα».
Το κείμενο ήταν πλούσιο σε γλωσσική έκφραση, αρκετά έντονο, γεμάτο συναισθηματικές εναλλαγές. Η υπόθεση σε καθοδηγούσε σταδιακά προς την κορύφωση, χωρίς όμως να προσφέρει κάθαρση στο κοινό, αφήνοντάς του μια γλυκόπικρη γεύση και ένα παγωμένο χαμόγελο. Το σκηνικό μια ταράτσα παλιάς εποχής, με απλωμένα ρούχα, να στεγνώνουν και αυτά μαζί με τις αναμνήσεις και τα δάκρυα. Κάθε φόρεμα μια ιστορία, κάθε μαντίλι ένας στεναγμός. Σκηνοθετικά στηρίχτηκε στην ερμηνεία της ηθοποιού, δημιουργώντας μια παράσταση προσώπου παρά καταστάσεων.
Η Σάρα Τερζή κατάφερε με την ερμηνεία της να αποδώσει εις βάθος και όχι επιδερμικά την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της Αγγέλας. Άλλοτε θυμωμένη, άλλοτε καταβεβλημένη, άλλοτε με χιούμορ και θεατρικότητα, μας μετέφερε όλο το εύρος των συναισθηματικών της μεταπτώσεων. Υπέροχη ως σκηνική παρουσία, κάνει τη σκηνή να φαντάζει ως ο φυσικός της χώρος. Κατά τη διάρκεια της παράστασης εξελίχθηκε και η ίδια μαζί με το ρόλο της, δημιουργώντας μας την αίσθηση ότι αγαπάει το θέατρο και καταθέτει την ψυχή της. Σίγουρα στο μέλλον έχει να δώσει ακόμα περισσότερα κομμάτια του εαυτού της.
Ευχόμαστε από καρδιάς να συνεχίσει να υφίσταται το συγκεκριμένο φεστιβάλ, όπως και να γίνονται και άλλες τέτοιες κινήσεις. Είναι υπέροχο να συναντάς ανθρώπους που δουλεύουν με μεράκι απλά καθοδηγούμενοι από το πάθος τους. Είναι υπέροχο να έρχεσαι σε επαφή με ένα θέατρο ειλικρινές και αυθεντικό.
Χάρις Μολυβιάτη
Θεατρικός μονόλογος
«Το κορίτσι Διαμάντι» του Γιώργου Σ. Πολίτη
Σκηνοθεσία-μουσική επιλογή της Ελένης Μιχελή
Πηγή:
www.noizy.gr/cinema-theatre/theatre-reviews/antapokrisi-to-koritsi-diamanti
Είδαμε το «Κορίτσι Διαμάντι» στο Θέατρο Αλκμήνη!
Ένα έργο του Έλληνα συγγραφέα Γιώργου Πολίτη – «Κορίτσι Διαμάντιι»
Βραδάκι Πέμπτης 31 Οκτωβρίου βρεθήκαμε στο Θέατρο Αλκμήνη για να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Κορίτσι Διαμάντι» του Γιώργου Σ. Πολίτη σε σκηνοθεσία Ελένης Μιχελή, με την ηθοποιό Σάρα Τερζή στον πρωταγωνιστικό ρόλο και αυτό που βιώσαμε ήταν κάτι το συγκλονιστικό!
Η σπουδαία ηθοποιός Σάρα Τερζή μας καθήλωσε στα 65 λεπτά της παράστασης με την ερμηνεία της σε ένα μονόλογο βαθειά βγαλμένο μέσα από την ίδια μας τη ζωή. Η ηρωίδα Αγγέλα, μια γυναίκα 45 ετών, βασανισμένη από τη ζωή σε μια κοινωνία καθωσπρεπισμού και πρέπει είναι «αιχμάλωτη» μέσα στο ίδιο της το σπίτι, από την ίδια της τη μητέρα. Το σκηνικό; Απλό λιτό αλλά απόλυτα συνιφασμένο με την αφήγηση της ζωής της ηρωίδας. Στην ταράτσα του σπιτιού της, μας διηγείται τα όσα έχει περάσει αναζητώντας να λυτρωθεί δίνοντας τέλος στη ζωή της. Η ερμηνεία με πολύ συναίσθημα, μας παίρνει μαζί της και μας κάνει να την αγαπήσουμε!
Το κείμενο του Γιώργου Σ. Πολίτη υπέροχο, κατανοητό, βρίσκουμε όλοι στοιχεία της καθημερινής ζωής μας και ιδίως οι παλιότερες γενιές οι οποίες βιώσαν πιο έντονα τα στοιχεια του συντηριτισμού και καθωσπρεπισμού από τις ίδιες τις οικογένειες και το περιβάλλον τους.
Η σκηνοθεσία της Ελένης Μιχελή εκπληκτική. Το σκηνικό με τα απλωμένα ρούχα στην ταράτσα του σπιτιού της ηρωίδας, μέσα από τα οποία φορώντας τα μας διηγείται τα κεφάλαια της ζωής της πολύ έξυπνα θεατρικά δοσμένο. Υπέροχοι και οι φωτισμοί από τον Δημήτρη Παραδείση.
Μέχρι το τέλος της παράστασης η αγωνία για το τι θα γίνει με την ηρωίδα, θα δώσει τέλος στη ζωή της, θα βρει έτσι την λύτρωση ή μήπως όχι; Το τέλος μας δικαιώνει και μας βάζει σε νέες σκέψεις και προβληματισμούς. Πραγματικά από κάθε άποψη είναι μια πολύ αξιόλογη παράσταση που σας την προτείνουμε ανεπιφύλακτα!
Ερμηνεύει η Σάρα Τερζή
Σκηνοθεσία Ελένη Μιχελή
Σκηνογραφία- Μουσική Ελένη Μιχελή
Παραγωγή ΑNASA ART
ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
e-mail [email protected]
Αναρτημένη κριτική στο ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
Ευχαριστούμε την Κ.Π. (το όνομα της φίλης δεν μου είναι γνωστό) για την προσέγγισή της στο έργο και την κριτική τής παράστασης ΚΟΡΙΤΣΙ ΔΙΑΜΑΝΤΙ στο Αθηνόραμα, απ' όπου και αντιγράφη:
Η Αγγέλα είμαστε όλοι εμείς…
Άντρες και γυναίκες που έτυχαν να γεννηθούν εκεί… στη δεκαετία του 60 και 70, μέσα στα χιλιάδες «πρέπει» και τα «μη». Τότε που ίσως κάποιοι από εμάς φορούσαμε ποδιές στο σχολείο, το κοκκινάδι στα χείλη των κοριτσιών ήταν σίγουρη απόδειξη ανηθικότητας, η έξοδος από το σπίτι ήταν πάντα συνυφασμένη με ένα ψέμα και η γνώμη των άλλων ήταν μεγάλη υπόθεση, ειδικά του θείου ή της άμεσης γειτονιάς.
Πολλοί άνθρωποι τότε, ζούσαν, εργάζονταν και περνούσαν τη ζωή τους μέσα στο βολικό ψέμα, δίνοντας άλλη εικόνα προς τα έξω, ιδιαίτερα προς τα ίδια τους τα παιδιά όπου εξαντλούσαν όλη την αυστηρότητά τους - παραβλέποντας τις δικές τους αμαρτίες. Χιλιάδες λευκοί γάμοι που δεν τολμούσε κανείς να καταλύσει, χιλιάδες απιστίες ποτέ ομολογημένες και ένοχα μυστικά που έμεναν κρυφά για γενιές ολόκληρες.
Η Αγγέλα, θύμα όλης αυτής της κατάστασης έχει έρθει στο αμήν…. Έχει πάρει την απόφασή της να δώσει τέλος στο ζωή της…. Θα το κάνει τελικά;
Η Αγγέλα δεν είχε την τύχη (αν μπορεί να είναι τύχη και αυτό) να γεννηθεί 3 ή τέσσερις δεκαετίες αργότερα. … Σήμερα, ακόμα και οι διαφημίσεις που σε προτρέπουν να καταναλώσεις προϊόντα (gadgets) και υπηρεσίες (συνήθως κινητής τηλεφωνίας αλλά και ο,τιδήποτε άλλο “trendy”) είναι εκνευριστικά ξέχειλες από τσιτάτα, παροτρύνσεις ανυπακοής, κολακείες και «μοντέρνα» κλισέ. Γράφτους όλους! Κάνε αυτό που θες! Μην ακούς τι λένε οι άλλοι, Μην κοιτάς πίσω… Βγες από τη μάζα…. Δεν χρωστάς σε κανέναν…Σου χρωστάνε δεν τους χρωστάς, μούτζωσέ τα όλα, Μόνο εσύ! Σε όποιον αρέσουμε! Εσύ! Μόνο εσύ αξίζεις και κανείς άλλος! Από το ένα άκρο στο άλλο μέσα σε λιγότερο από μία γενιά…..
Η Σάρα Τερζή είναι συγκλονιστική. Για μία ώρα περίπου καταθέτει την ψυχή της επάνω στη σκηνή με πειθαρχία και σεβασμό στον θεατή και με ένα μεράκι που μόνο ταλαντούχοι ηθοποιοί έχουν, εκείνοι που έταξαν τη ζωή τους στο σανίδι… οι ερωτευμένοι με την Τέχνη της Υποκριτικής. Η αίθουσα είναι μικρή, ακούς την κάθε ανάσα της, την κάθε σιωπή της…. εκείνοι που κάθονται στην πρώτη σειρά σχεδόν την αγγίζουν…. βλέπουν καθαρά τα υγρά της μάτια…. Το κείμενο του Γιώργου Πολίτη συγκλονιστικό, ίσως αυτοβιογραφικό, παρ ‘ όλο που προσεγγίζει εκπληκτικά το θέμα από τη γυναικεία σκοπιά με απίστευτη ευαισθησία. Η Ελένη Μιχελή ανέδειξε υπέροχα το έργο σκηνοθετικά με λιτό και ευρηματικό τρόπο.
Κάθε Πέμπτη, η μέρα που ταιριάζει πολύ στο Θέατρο, στο Αλκμήνη με την υπέροχη ατμόσφαιρα και τους ωραίους ανθρώπους στο φουαγιέ…. Ένα ποτό ίσως στους αναπαυτικούς καναπέδες πριν την παράσταση αν έχετε φθάσει νωρίς, ο δρόμος απ’ έξω είναι γεμάτος θεατρόφιλους και όλη η πρόσοψη του Θεάτρου είναι καλυμμένη με τις καλαίσθητες αφίσες των παραστάσεων.
Το Κορίτσι Διαμάντι είναι εκεί…. Σας περιμένει επάνω στην ταράτσα της πολυκατοικίας…. Έτοιμη για όλα… Γιατί, όπως λέει, «είναι απίστευτα τα δικαιώματα που αποκτάει κάποιος που έχει αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του»
Μην προδώσετε το τέλος στους επόμενους θεατές….