Αποσπάσματα από κείμενα του συγγραφέα
Και ξαφνικά όλα εκείνα που κάποτε είχαν αξία τελειώνουν και μένεις μονάχος με τον εαυτό σου να κοιτάς τον άδειο ορίζοντα σαν τίποτα να μην είχε υπάρξει ποτέ στη ζωή σου πέρα από συμβάσεις ανθρώπινες, κοντές όλες.
Όχι δεν σκιάζομαι πια τις φοβέρες τις παλιές. Μεγάλωσα. Πιότερο φοβάμαι τώρα τους καθρέφτες και από αυτούς, όχι την όψη μου που φθίνει, μα την ψυχή μου που αντιστέκεται... Τα περισσότερα όνειρα είναι ασυνεπή. Δυστυχώς το μαθαίνουμε αφού τους συστηθούμε έχοντας σπαταλήσει τον πολύτιμο χρόνο μας… Οι φωλιές μας καραδοκούν λερωμένες μέχρι τα μπούνια. Πώς να νικήσει κανείς εκείνο που διαμορφώνει τη σκέψη του και γίνεται αιτία της ίδιας του κατάφωρης ύπαρξης; Είναι όλες εκείνες οι ολέθριες συγκυρίες που επιτάσσουν την αφύπνιση της υποψίας πως είναι απαραίτητες οι δημιουργίες νέων ηθών, νέων εθίμων, νέων δαιμονικών ιδιοτροπιών ικανών να εμβαθύνουν στις πρωτόφαντες καταστάσεις αθωώνοντας, απεμπλέκοντας τους ενόχους, θεωρώντας τα αίτια λογικά και άρα τις αντιδράσεις δικαιολογημένα αναμενόμενες. Περί πολιτικής ασφαλώς ο λόγος... |
Εάν κάποιος αποζητά την αλήθεια θα πρέπει πρώτα να νικήσει το υπέροχο ψεύδος. Θα πρέπει πρώτα να αποκτήσει τη γνώση και κατόπιν να γίνει ηθικός. Πρώτα να κατανοήσει το μάταιο και κατόπιν να πιστέψει σε όποια θρησκεία'νοιώθει πως τον βολεύει, πως τον συμφέρει γνωρίζοντας πως τίποτα δεν έχει να χάσει επιλέγοντας την πρώτη ή την δεύτερη διαθέσιμη.
Η ευζωία δεν συνιστά ευτυχία η οποία είναι το άπιαστο όνειρο της καλοπέρασης. Ευτυχία συνιστά η αυτάρκεια. Η απολύτως συνειδητοποιημένη τέτοια. Το κάθε ανεκπλήρωτο έχει -όσο και να πει κανείς-, την απαλή ιδέα έστω, της απόχρωσης του μίσους. Η πράξη αποδεικνύει ότι όσο αποκτούμε, τόσο επιθυμούμε ως να είναι η απόκτηση μία παθολογική ασθένεια η οποία και αυξάνεται με την ικανοποίησή της. |
Σε αγαπάω αλλά έχω ανάγκη τις καθημερινές σου οφειλές στο συναίσθημα-ανάγκη που νιώθω για σένα όντας ανασφαλής και μετέωρος. Σε κρατάω καλά κλεισμένο μέσα στα όρια που ορίζουν την ελευθερία σου, της οποίας δραγουμάνος είμαι εγώ.
Η κάθε μας δύναμη είναι ριζωμένη επάνω σε κάποια βαθύτερη αδυναμία μας. Σε ένα τραύμα κλειστό ή σε κάποιο άλλο που χαίνει και ανδρειώνει, σε κάποια ανεκπλήρωτη επιθυμία μας ή σε κάτι άλλο που μας κοιτάζει στραβά από τη γέννα μας. Σε κάθε προσπάθεια υπάρχει ο λόγος του αποτελέσματος, η αιτία της εκκίνησης, η θέληση της απολαβής.
Το ένστικτο από μόνο του έχει την ικανότητα να απολαμβάνει και την καλή και την κακή συνείδηση καθώς απέχει τόσο από τη λογική όσο και από κάθε επεξεργασμένη περί δικαίου αίσθηση.
Εάν η κάθε πραγματικότητα περιείχε τη λάμψη ενός ονείρου τότε ποια πράξη μας, θα μπορούσε ποτέ να ορκιστεί ότι απείχε της φαντασίας;
Είναι απίστευτο το πόσα πραγματικά λίγα χρειαζόμαστε, αρκεί να τα χάσουμε όλα ώστε να το καταλάβουμε.
Υπάρχουν δυστυχίες στον έρωτα που χωρούν μέσα τους τις ευτυχίες και τα γέλια μιας ολόκληρης ζωής.
Έχοντας εντρυφήσει χρόνια στην υποκρισία αποκτήσαμε επιτέλους εξασκημένα συναισθήματα.
Φοβάμαι μην έρθει η χαρά την ώρα που δεν θα μπορώ να τη ζήσω.
Κάποτε θα γίνει αντιληπτό πως η ευτυχία είναι κατά βάση προσωπικό συναίσθημα. Εφάπτεται με τους ανθρώπους που μας πλαισιώνουν μόνο στην ακμή που ορίζει την ευγνωμοσύνη μας για αυτούς.